Wysheid of verstandigheid is die vermoë om te dink en produktief op te tree deur kennis, ervaring, begrip, gesonde verstand en insig te gebruik.[1] Wysheid word geassosieer met eienskappe soos onbevooroordeelde oordeel, deernis, ervarings-selfkennis, selftransendensie en niegehegtheid,[2] en deugde soos etiek en welwillendheid.[3][4]
Wysheid is op baie verskillende maniere gedefinieer,[2][5][3] insluitend verskeie afsonderlike benaderings om die eienskappe wat aan wysheid toegeskryf word, te assesseer.[6][7]
Wysheid is 'n konsep wat deur die geskiedenis heen bespreek en gedebatteer is. Dit kan beskryf word as 'n kombinasie van kennis, ervaring en gesonde oordeel wat individue in staat stel om wyse besluite te neem en hul lewens op 'n vervullende en betekenisvolle manier te leef. Wysheid word dikwels geassosieer met ouderdom, omdat daar geglo word dat 'n persoon se ervarings gedurende hul leeftyd kan lei tot die ontwikkeling van wysheid.
Baie verskillende kulture en filosofieë het hul eie definisies en begrip van wysheid. Byvoorbeeld was in antieke Griekse filosofie wysheid gesien as die hoogste deug, terwyl in Oosterse filosofie wysheid dikwels geassosieer word met die bereiking van verligting of geestelike begrip.
In moderne tye het die studie van wysheid 'n groeiende navorsingsveld in sielkunde en neurologie geword. Navorsers is daarin belanggestel om die kognitiewe en emosionele prosesse betrokke by die ontwikkeling van wysheid te verstaan, sowel as die faktore wat bydra tot die ontwikkeling van wysheid oor die lewensloop.
Alhoewel wysheid 'n komplekse en veelsydige konsep is wat deur geleerdes en individue wat hul lewens op 'n wyse en betekenisvolle manier wil leef, word dit voortdurend ondersoek en gedebatteer.
<ref>
tag; no text was provided for refs named :1